“Het verlies van mijn moeder veroorzaakte vloedgolven in mijn (binnen)wereld. Mijn grootste uitdaging was meebewegen.”

Diana

Rouw is een universele, menselijke ervaring. Dat wil zeggen dat rouw een ervaring is waar ieder mens mee te maken krijgt, vroeg of later. Rouw is tegelijkertijd ook een hoogstpersoonlijke ervaring; ieder mens rouwt op zijn of haar eigenwijze manier; rouwen op jóuw manier. Er is geen ‘goed’ of ‘fout’.

Ruim 18 jaar heb ik als verpleegkundige mensen verpleegd, verzorgd en/of begeleid. Mensen die te maken kregen met een (heftige) storm in hun leven: verlies van gezondheid door ziekte, of mensen die geconfronteerd werden met het sterven van hun dierbaren.

In 2015 verloor ik onaangekondigd en plots mijn dierbare moeder. Deze heftige storm veroorzaakte vloedgolven in mijn (binnen)wereld. Vloedgolven veranderen in golven. Golven worden rimpelingen. Rimpelingen blijven. Soms steekt er weer een storm op, die de rimpelingen opstuwen. Mijn grootste uitdaging was en is: meebewegen op de vloedgolven, golven en rimpelingen.

Mijn verlangen om ook voor anderen in rouw ‘iets’ te kunnen betekenen, kreeg vorm in 2020: ik werd vrijwilliger bij ‘Steun bij Rouw’ (Vereniging Humanitas). Ik heb inmiddels bij vele ‘bakkies troost’, goede gesprekken gevoerd met nabestaanden. Nu, in 2022, geef ik (ook) bij Vereniging leven met dood dit bijzonder mooie vrijwilligerswerk vorm.

Liefde blijft. Altijd.
Rouw blijft. Altijd.
Soms lijk je te verdwijnen.
Liefde blijft. Altijd.
Toch vind ik je altijd terug.
In mijn hart vol barstjes, stroomt het.
Liefde blijft. Altijd.
Rouw blijft. Altijd.
Diana